جام جهانی برای همه خاطره بوده و یکی از معدود تقریحات و سرگرمی های خانواده ها تماشای همین بازی های جام جهانی است. اگر تیم ملی مان هم توانسته باشد خود را به این رقابت جهانی برساند، انگیزه ها صد چندان می شود و شور شوق عجیبی در بین هموطنان راه می افتد. این شور و شوق مخصوص فوتبالی های حرفه ای نیست همه در آن چند روز رقابت جهانی اهل تماشا می شوند فوتبالی های حرفه ای هم که با تمام وجود بازی ها را تعقیب می کنند، اهل تحلیل و تفسیر.
این شور و شوق امسال با یک مقدمه زشت و ناپسند آغاز شد. مجری محبوب فوتبالی تیم ملی مان را تحقیر کرد. هنگامی که اسم ایران در کنار رقیبانش مطرح شد به جای آنکه بگوید وای به حال آنکه میخواهد با دلاوران این سرزمین رویرو شود در کمال ناباوری در برنامه زنده تلویزیونی تیم ملی مان را تحقیر کرد. تحقیر نمایندگهن ملت تحقیر ملت است و باید عذرخواهی کند. هر چند آسیبی که از القای او به ذهن مخاطبان وارد شد مخصوصا آن دسته از مخاطبین که سن و سالشان اجازه نداده که بازی های غیورانه تیم ملی شان را دیده باشند با صد توضیح و عذرخواهی درست نمی شود.
بماند هنگام ورود خانم ها به روی صحنه قرعه کشی چه حرفهایی زد و شوخی هایی کرد ...
تجربه پخش زنده این گونه مراسم های جهانی نشان داد پیش و بیش از هماهنگی ها و دبپلماسی های بین المللی باید نوع نگاه برنامه سازان را اصلاح کرد. که حتما هم از آن دیپلماسی به مراتب سخت تر و البته مهم تر است ...
آقای مجری که همیشه دوشنبه به دوشنبه سوتی های اهل فوتبال را لیست می کند حالا بدترین سوتی زندگی حرفه ای اش را داده آیا شهامت اصلاح دارد؟
