سریال مناسبتی؛ حجاب بی حجاب
یکی از سیاست های خوب تلویزیون تولید سریال های مناسبتی است. این سنت خوب از دهه هشتاد شروع شد و در مقطعی شاهد تولید آثار ماندگار و فاخری هم بودیم.
اما در سالهای اخیر سیاست تولید آثار مناسبتی جای خود را به پخش مناسبتی سریال ها داده است. یعنی مدیران سیما وقتی سریال با کیفیتی آماده پخش دارند ترجیح شان این است که این سریال در مناسبت خاصی مثل ماه مبارک رمضان به مخاطب عرضه شود.
دیشب وقتی اولین قسمت سریال نفس را تماشا می کردم متوجه شدم در بعضی از نماها افرادی بدون حجاب مرسوم و قانونی جلوی دوربین آمده اند. این کار خیلی زیرکانه و بجا انجام شده به طوریکه وقتی به چند نفر این نکته را گفتم خیلی دقت کردیم تا نمایی دیگر مشابه آن نما را ببینیم.
امروز در یکی دو رسانه دیدم که واکنش هایی نشان داده اند و حدس هایی هم زده اند مثلا در یکی از سایت ها خواندم که خانم ها در صحنه هایی برای اینکه صحنه ها واقعی تر باشند با کلاه گیس تردد می کنند.
در ادامه تیتر دیگری توجهم را جلب کرد : بازیگران سریال نفس کلاه گیس ندارند؛ موی خودشان است / عکس (+)
این خبر که بر اساس پست تلگرامی جلیل سامان تنظیم شده روایتی دیگر از این موضوع دارد. بر اساس اعلام کارگردان سریال نفس بازیگران زن با مو ی خودشان جلوی دوربین آمده اند. برای انجام این کار به ارمنستان رفته اند و بازیگران ارمنی با قرار گرفتن مقابل پرده کروماکی ایفای نقش داشته اند تا بعدا از طریق جلوه های ویژه در پس زمینه تصاویری که در کشور ضبط شده قرار گیرد.
باور پذیری مخاطب هدف اصلی کارگردان عنوان شده است. ...
این سوال برای من مطرح شده که آیا آثار فاخری که پیش از این تولید شده بود توجه و تکیه سازندگانشان به این نکات فرعی علت ماندگاری شان شده و یا محتوای خوب و متفاوت شان؟
این امور هر چند در ابتدا جذابیت های خاص خود را دارد اما شاید آغاز بدعت های خطرناکی در حوزه مسایل دینی و شرعی باشد که توجه جدی تر مسئولان رسانه را می طلبد. هنرمندان و برنامه سازان هم باید اهتمام خود را صرف تولید محتوای جذاب و غنی در داستان قرار دهند.
به هر حال از آنجا که تاریخ نشان داده اولین ها نقش خط شکن را داشته اند باید منتظر ماند و شاهد بدعت های خطرناک دیگر بود.
